Taka już natura. Pamiętam przed wojną, bywało, wyleci stary Łapa z domu cały zakrwawiony i pomocy, wstyd powiedzieć, u ludzi szuka. Rodzonego męża biła i dwa, i trzy razy dziennie, taka to natura. Polek zamknął oczy. Słuchał ciągłego łaskotania pulsu na skroniach. Miękka słabość obejmowała mu nogi, ciągnąc w czarny cichy dół. Kiedy obudził się potem, było już zupełnie ciemno. Pomyślał, że to noc, i przestraszył się raptem samotności, długich, dusznych godzin, pełnych histerycznego lęku. Na parapecie okna siedział księżyc jak srebrny kot. W kącie, gdzie było lustro stare, które widziało wiele ludzi już umarłych i wiele spraw tragicznych a zapomnianych