ja będę wtedy robiła! Co będę robiła sama!" <br>Co za głupia rzecz te łzy. Raptem ni stąd, ni zowąd płyną, a tu ojciec może podnieść oczy i zobaczyć! <br>Właśnie podniósł oczy i zobaczył. A nawet wziął Gabi na kolana. <br>- Ja wiem, moja dziecinko, że masz dużo zmartwień i kłopotów - powiedział cichym głosem. <br>- Nie mam, żadnych nie mam! - krzyknęła. <br>Ojciec uśmiechnął się i ścisnął ręce Gabi. Powiedział jej, że teraz już od kilku tygodni pracuje nad pewnym wynalazkiem. Drobiazg, pozornie nic, a może wielkie zmiany wywołać w ich życiu. Gdy już ostatnie skończy prace - wszystko się zmieni. Nie powiedział co, ale się