resztą mózgu Nicholasa, rozpoznał oznaki niebezpieczeństwa. <br>- Spójrz, panie. <br>Zoom, zoom, zoom.<br>Porzucona na środku chodnika zabawka. <br>Kanapa do połowy wysunięta z domu przez okno na piętrze. <br>Mężczyzna przemykający pod ścianami, cieniem, przygarbiony, kulejący. <br>Niekompletnie ubrana dziewczynka płacząca na ławce.<br>Cherokee zaparkowany krzywo na trawniku. <br>Krew na szybie. Lub jakaś inna ciecz o podobnej barwie i konsystencji. <br>Hunt bez słowa usiadł na barierce. <br>- Zapaliłbym - rzucił po chwili w przestrzeń. <br>Marina, która przysiadła obok, wyczarowała z czarnego rękawa cienki nikotynowiec, diabeł podał ogień. <br>Nicholas zaciągnął się głęboko. <br>- Dzięki. <br>Przyglądał się formom przyjmowanym przez dym. MUI znowu poszedł w ornamentykę śmierci: czaszki, upiory. <br>- Widać