pierwiastków Mendelejewa. Chciałem też umieścić portret samego Galileusza, ale sprzeciwił się wierny zasadom skromności.<br>Teraz przekradając się w nocy do stołowego nie szukałem Galileusza na górnej półce kredensu. Przez szpary drzwiczek ściennej szafy przeciekało słabe matowe światło. Nie odpowiadał na umowne pukanie ani na szepty przez szparki. Tym bardziej byłem ciekaw, co robił w zamknięciu. Podpatrywanie cudzych tajemnic nie jest szlachetnym zajęciem, a i bez podobnych skrupułów niewiele mogłem dostrzec