np. Łuczyńskiej-Szymanowskiej, znanej w międzywojennym dwudziestoleciu malarce, dopatruję się wiele wspólnych cech u obu artystek. Ten sam sposób malowania, śmiały, szeroki, właściwy "szkole warszawskiej" jaki istniał przed 1914-tym rokiem, z którego wywodzi się malarstwo Marii Płonowskiej.<br>Zasłużony artysta, profesor Politechniki Warszawskiej na Wydziale Architektury - Zygmunt Kamiński w swej ciekawej książce p.t. "W pogoni za sztuką" pisze tak o środowisku, w którym kształciła się Pani Maria na stronie 178 w rozdziale p.t. "Koleżanki": "umiały sobie (w Szkole Sztuk Pięknych - p.m.) z miejsca wyrobić należyte stanowisko. Reprezentowały elementy o pewnym wyrobieniu towarzyskim, były to osoby w większości kulturalne