nie będę już dłużej czekał, <br>pozwól mi płynąć.<br><br>Wyciągnął w ciemności mokrą dłoń i dotknął <br>nią ramienia starca. Woda skwierczała za burtą, wioślarze <br>umilkli.<br><br>- Płyń - szepnął Kamau, podniósł <br>twarz ku niebu. - Płyń prosto na te dwie jasne gwiazdy, <br>zaprowadzą cię do lądu. Nadchodzi wiatr i woda stanie <br>się szorstka i ciemna - pochylił głowę nadsłuchując, <br>podniósł otwartą dłoń. - Idzie - szepnął. - Już <br>jest tutaj...<br><br>Podmuch nadszedł z głębi ciemności <br>i począł przepływać z poszumem wzdłuż <br>desek pokładu, między drzewcami wioseł, pośród <br>rozkołysanych sznurów zwisających z masztu. Morze zaszeptało, <br>zmarszczyło się i, jakby przebudzone z uśpienia, zaczęło <br>połyskiwać zielonkawą poświatą.<br><br>- Za późno! - powiedział Nieri