Bronka było niedaleko. Przez dziesięć lat, które spędziłem w Ameryce, wszystko tu się pozmieniało. Żwirownia usypała nowe góry piasku, nadleśnictwo obsadziło sosnami i brzózkami piaszczyste pola, których już nikt nie chciał kupić ani brać w dzierżawę. Tam, gdzie kiedyś między wzniesieniami rosło kiepskie żytko i odbijało niebo niewielkie jeziorko polodowcowe, ciemniał spory lasek. <br>Żwirowana droga też przebiegała inaczej. Na kolejnym wzniesieniu podniosłem głowę, żeby się rozejrzeć, dokąd prowadzi ślad wozu, i o mało nie przewróciłem się z wrażenia.<br>Las zniknął.<br>Przed sobą, jak na dłoni, znów miałem jeziorko. Woda marszczyła się w drobne fale, oślepiała odbitym światłem. Brzeg porastał pierścień ostrej