traktować niemal jak różne cząsteczki. W szczególności odpowiadają im różne układy poziomów oscylacyjnych: jądra mogą drgać w każdej spośród kilku dostępnych studni potencjału i drgania te nie są zakłócane przez obecność innych konfiguracji równowagowych, chyba że bariera potencjału oddzielająca minima jest bardzo mała.<br><br>Rys. 4.18. Trzy izomery dichloroetylenu: a) cis, b) trans, c) niesymetryczny<br>Sytuacja zmienia się, gdy dwie studnie potencjału są identycznej głębokości i kształtu. Prześledźmy to zjawisko na przykładzie cząsteczki amoniaku NH3. W podstawowym stanie elektronowym cząsteczka ta ma kształt piramidy, której równoboczną podstawę wyznaczają trzy atomy wodoru odległe parami o 1,63 A, a wierzchołek tworzy atom