żali się pani Jadwiga. ­ Zamiast być lepiej, jest gorzej. Mocz się ze mnie leje, czucia nie mam. Wszędzie z pampersami chodzę. Jak wybieram się do miasta autobusem, to się jeszcze folią owijam. Bo to wstyd przecież. Jak jakieś zwierzę jestem. Łóżko zgnojone. Całymi worami mąż pali zużyte pampersy. Nie wiem, co będzie dalej. Jak teraz żyć, jak żyć... <br>Jadwiga Melnyk przeszła w człuchowskim szpitalu dwa zabiegi. O drugim mówi, że to była poprawka. Zastanawia się tylko, dlaczego leżała pod narkozą aż trzy godziny. Twierdzi, że po operacjach jej pęcherz przypomina piłkę futbolową. Tak jest pozszywany. Zapowiada, że będzie żądać od szpitala odszkodowania