równowagę. Sprawiał, że zamykali się w sobie, niechętni jakimkolwiek kontaktom z obcymi. Wyjątkiem był tylko mały Serioża, który tak bardzo mnie od początku polubił. Oczywiście ulżyło mi, że to nie arystokratyczna arogancja i poczucie "wyższości" wyznaczało dotąd ich stosunek do mnie. Słuchałem wywodów Paszy mniej jednak skupiając się na tym, co było i dlaczego tak było, niż na cudownych dla mnie skutkach spowodowanej przez nią przemiany. Właściwie zakończyłem już moją misję: Serioża był przygotowany jako tako do trzeciej klasy, a nawet - bardziej, niż się spodziewał jego ojciec. Podczas mojego niedawnego pobytu w Warszawie odbyłem rozmowę z dyrektorem Gimnazjum Reja, panem Rondthalerem, który