obca, w nieznajomej ojczyźnie zabłąkana dziewczyna z sercem jeszcze cichym i mocnym... I że nie doktor, nie Niemiec, tylko Michał zachęca mnie znowu do świata!<br>Cień stanął; przybliżył twarz do twarzy Marty, w źrenicach widać było olśnienie.<br>&lt;page nr=191&gt; - Mnie wydało się, Marciu, że nie za mną, a przede mną życie. Wszystko, co nie moje, przypadkiem i własną złością na mnie w ciągu lat zwalone - Adam, jego dzieci, nieudana muzyka, cała góra niedorzeczności okropnych - wszystko to z mózgu i z piersi ustąpiło... I obudziłam się w tamtej godzinie, pośród tamtego wieczoru u Bądskich, w szesnastej mojej wiośnie. Szczęście, szczęście nadludzkie! Obudziłam się... Patrzę w