stołu. I wszystko układa się tak doskonale, że po pierwsze, zastanawiasz się, kiedy w ciebie pierdzielnie i staniesz się Hiobem, po wtóre, myślisz: nie, to wszystko za proste. Nie jesz mięcha w piątek, nie zakładasz gumek na siurka, w niedzielę ganiasz na mszę, modlisz się rano i wieczorem o małe co nieco, i się wiedzie. Tak dobrze, że aż kręci się od tego w głowie. A jednocześnie przecież widzisz, że to wszystko niesprawiedliwe, na wyrost, absolutnie nienależące się tobie. <br>Ale może jest tak - kombinuję - że ponieważ mało ludzi bawi jeszcze przestrzeganie Prawa, to i strumienie łaski, jakie zlewają się na takich osobników