jego zęby zwierają się w bólu, jak krew odpływa z policzków zostawiając je przezroczyście białymi, jak ciężko, łapczywie usiłuje odetchnąć otwartymi ustami. Po kilku kolejnych zmianach okładu wyraz cierpienia ustąpił z jego twarzy, oddychał spokojniej. Matka odciągnęła mnie od otwartego okna.<br>- To nie pierwszy raz - szepnęła - te ataki powtarzają się co noc.<br>Stałam w otwartych drzwiach naszego pokoju i kiedy mój mąż odwrócił głowę, szukając mnie oczyma, odpowiedziałam uśmiechem na jego blady wysilony uśmiech.<br>Od tej nocy nauczyłam się spać czujnie. Każdy jego głośniejszy oddech budził mnie natychmiast. Jeśli ból przychodził, biegłam do łazienki, nalewałam pełną miednicę zimnej wody, przynosiłam ręczniki. Wlewałam