kufli, w tle lecieli Red Hoci. Ścisk panował ogromny - wszyscy znajomi Sychelskiego, którzy darmową bibką postanowili pożegnać kolegę. Kalejdoskop twarzy, grymasów, strzępów słów. W kącie przy oknie dostrzegł Małgorzałkę, Rubina i Trawkę, siedzących z dwoma nieznanymi Zygmuntowi kolesiami. Na oko po dwadzieścia parę lat. Pierwszy jaśniał tlenioną, gęstą czupryną, drugi co rusz poprawiał okulary i nerwowo gestykulował. Pochylony nad stolikiem Rubin pił szybkimi łyczkami browca i słuchał z uwagą tego w okularach.<br>- Cześć! Co, Bociana jeszcze nie ma? - powitał ich, dosiadając się do stolika.<br>- No cześć! Nie ma, ale ma być. Przeszło ci już? - spytała na powitanie Trawka. - Poznaj, Lew - wskazała na