Typ tekstu: Książka
Autor: Kofta Krystyna
Tytuł: Wióry
Rok: 1996
ma z nami wspólną piwnicę,
co za bezczelność, to przechodzi ludzkie pojęcie,
wspólną piwnicę, wzięła klucze i poszła...

- Pani jest dziwna, jak pani mogła dać?

- No widzi pani, ja tak nie umiem z ludźmi,
potem syn poszedł po węgiel, przychodzi i śmieje
się do rozpuku, w piwnicy mamy teatr, mówi,
co znowu, myślę, co za teatr, ale on mówi, że
tego nie można opisać, to trzeba zobaczyć,
coś mnie tknęło i lecę, otwieram, a tu nasz węgiel
cały przesunięty pod ścianę, a przez środek
idzie chiński parawan we wzory, jej węgiel od
naszego odgrodzony i niech pani pomyśli,
cały posypany mąką, a
ma z nami wspólną piwnicę, <br>co za bezczelność, to przechodzi ludzkie pojęcie, <br>wspólną piwnicę, wzięła klucze i poszła...<br><br>- Pani jest dziwna, jak pani mogła dać?<br><br>- No widzi pani, ja tak nie umiem z ludźmi, <br>potem syn poszedł po węgiel, przychodzi i śmieje <br>się do rozpuku, w piwnicy mamy teatr, mówi, <br>co znowu, myślę, co za teatr, ale on mówi, że <br>tego nie można opisać, to trzeba zobaczyć, <br>coś mnie tknęło i lecę, otwieram, a tu nasz węgiel <br>cały przesunięty pod ścianę, a przez środek <br>idzie chiński parawan we wzory, jej węgiel od <br>naszego odgrodzony i niech pani pomyśli, <br>cały posypany mąką, a
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego