pewnym momencie, w przekonaniu, że przecież stoimy nie przed gestapowcem, lecz bądź co bądź sojusznikiem, jedna z nas wykonała nieznaczny gest, jakby chciała się zbliżyć do drzwi willi, gdzie mieściła się komenda. Słup soli ożył skierowując w naszą stronę lufę karabinu i repetując broń. Tym razem nareszcie zrozumiałyśmy jasno, o co chodzi. Szkoda było dalej tracić czas - pójdziemy bez przepustek.<br>Wieczorem ostatnie przygotowania w domu i pakowanie plecaków. Suchary suszone na czarną godzinę z przydziałowego chleba podzieliłyśmy na 3 części i każda wzięła swoją porcję na wypadek, gdyby nas w drodze rozdzielono. Na trzy równe części zostały podzielone nędzne resztki pieniędzy