społecznych dwóch tysięcy czterystu i jego własnych dwustu złotych zostało mu zaledwie tysiąc trzysta, nie licząc tych drobnych, którymi będzie musiał zapłacić rachunek w barze. Reszta uległa dematerializacji.<br>Zwyczajne siedzenie w knajpie nie wydawało mu się czynnością godną człowieka tak dokładnie upadłego moralnie. Należało zrobić coś więcej. Coś potężnego. Coś, co byłoby ukoronowaniem dzieła niszczenia jego kariery i marnowania życia.<br>Wyszedł z baru rybnego i udał się dla odmiany w kierunku północnym. Zarówno możliwości drzemiące w Śródmieściu gęsto zaludnionej metropolii, jak i strona świata, w pełni odpowiadały stanowi jego ducha. Dotychczas miał wiele wad, był jednak uczciwym człowiekiem. Teraz nim być