go ze zrozumieniem. Siedzi więc w pustym, szczelnie zamkniętym pokoju i nie wie, co robić, choć oczywiście cały czas pracuje, jeśli nie czyta, to wprowadza jakieś dane, próbuje rozwiązywać równania, które uparcie nie chcą się równać, i czuje, że nie ma to sensu, działania pozorne, mające usprawiedliwić tyle godzin spędzanych codziennie przy biurku.<br><br>Wracając z redakcji, Joanna wstąpiła do Marka. Śmiało wkroczyła do ponurego gmachu i dziarsko podeszła do portierni.<br>- Dokąd? - pytanie portiera zatrzymało ją w miejscu. - Do doktora B. - odpowiedziała, a portier odszukał jego nazwisko w grubym rejestrze. <br>- Umówiona? - zapytał, a Joannie jej nie zapowiedziana wizyta nagle wydała się czymś