oto zerwała się potężna pieśń:<br> My wolność kochając jak słońce,<br>Z tyranem idziemy na bój...<br> Na spienionym koniu przygalopował od czoła kolumny Polluks.<br>- Wodzu! - zawołał z przejęciem. - Przed nami całe Thurii. Wędruje kilka tysięcy... opuścili miasto dziś w nocy... Będą nam przeszkadzać w marszu... Kastus i Gannikus chcą ich odpędzić, cofnąć do miasta!<br>Zmarszczone troską i smutkiem czoło Spartakusa wygładziło się. W oczach rozlał się pogodny blask.<br>- Nie. Nie możemy ich odpędzić. Dla kobiet z małymi dziećmi opróżnić wozy taborów. Można wyrzucić niepotrzebny sprzęt.<br>- Tak jest! - krzyknął prężąc się Polluks i zawrócił w galopie.<br>Spartakus jeszcze raz spojrzał na miasto, westchnął