prześladowany staje się, niemalże z dnia na dzień, prezydentem tegoż państwa! - że wydaje się to wręcz podejrzane. Gdyby życie Havla było powieścią, powieść ta mogłaby się ubiegać o tytuł najbardziej naiwnego z dydaktycznych kiczów literackich naszego stulecia. Trzeźwy obserwator spraw tego świata wie dobrze, że tak rozbrajająco czysty przykład cnoty cudownie nagrodzonej w prawdziwym życiu nigdy się nie zdarza. Cóż to ma być - baśń? sen? Po ludziach prawych i dzielnych wypada się raczej spodziewać, że zatłuką ich na śmierć nieznani sprawcy, że pewnego dnia znikną bez śladu, albo że ich zwłoki znalezione zostaną, z kulą w czaszce, w bagażniku porzuconego samochodu