niemal dobrnąłem do szczęśliwego końca, kiedy usłyszałem przenikliwy okrzyk Fryderyka:<br>- O, tam, tam!... Ucieka! Ucieka! Łajdak! . Drgnąłem i ostrze brzytwy ciachnęło mnie w policzek,<br>- Ukradł łódkę i ucieka! - wołał Fryderyk, wskazując palcem kogoś na jeziorze. <br>Spojrzałem w tym kierunku i zobaczyłem, że ku drugiemu brzegowi zmierzała łódka, w której wiosłował człowiek objuczony plecakiem. Często oglądał się za siebie, jak gdyby obawiał się pogoni. Jeszcze raz się obejrzał na nasz obóz i wtedy go rozpoznałem. Był<br>to pan Kuryłło. . - Uciekł... Uciekł... - powtarzał z wściekłością Fryderyk. - Uciekł ten łajdak...<br>Nigdy dotąd nie widziałem Fryderyka tak rozwścieczonego. Powie ziałbym: nigdy dotąd nie widziałem go