razem wracali z budy - nastawał Kajaki. Nieszczęśliwie zakochany trwał jednak w otępieniu letargicznym. I kiedy Kajaki z całych sił starał się dobudzić przyjaciela, kiedy Bocian wzdychał posępnie w stronę Wisi, kiedy obie armie Górnych i Dolnych Młynów ostatecznie zatwierdzały swoje plany strategiczne, kiedy nawet chwilowo zdemoralizowany Zenuś jął drażnić wróbla czochrającego się za szybą, nagły ryk pana Rymszy wstrząsnął ścianami i stropem klasy:<br>- Milczeć! Bo wam nogi z tyłka powyrywam!<br>Uczyniło się tak cicho, jakby wszystkim nagle zabrakło tchu. Rymsza, wsparty ciężko łokciami o popękany blat stołu, wpatrywał się rozwścieczonym wzrokiem w swoich wychowanków. Podłużna broda jego chudej twarzy trzęsła się