na pieniądz w ujęciu nominalnym jest proporcjonalny do ich nominalnych dochodów. Jeśli przyjąć, że prawidłowość ta odnosi się do wszystkich jednostek, to agregatowy popyt na nominalne zasoby pieniądza (oznaczmy go symbolem Qm) będzie proporcjonalny do nominalnego dochodu narodowego, będącego iloczynem przeciętnego poziomu cen w gospodarce (P) i wolumenu dochodu narodowego, czyli dochodu narodowego realnego (Y): &lt;gap&gt;<br><br>gdzie km - stały współczynnik, który możemy interpretować jako odwrotność szybkości obiegu pieniądza. (Użyte w powyższym równaniu symbole, inne niż w oryginale, zostały dostosowane do konwencji przyjętej w całym podręczniku). Z równania tego wynika, że przy stałości km popyt na pieniądz w ujęciu nominalnym zależy od przeciętnego