bardzo się liczącą, która nobilitowała pisarza do rzędu "nieśmiertelnych". Próbowała ta tetralogia rozwiązać konflikty inteligenta w procesie formowania się społeczeństwa socjalistycznego. Późniejsze jego powieści nadal drążyły te same problemy. Dla uważnego czytelnika, obserwującego rozwój pisarstwa Kazimierza, jasne było, że autor coraz wnikliwiej dociera do istoty przemian i oddala się od czystej politycznej propagandy, choć nigdy nie czynił tego tak nachalnie i prostacko, jak inni koledzy, również wieńczeni sukcesami wydawniczymi i bałwochwalczymi recenzjami. Proza Kazimierza, wykwintna, wycyzelowana, wyróżniała się swymi literackimi walorami pośród setek miernych pozycji, co należy docenić, niezależnie od tego, jak osądzamy dzisiaj te książki. Kiedy osiągnął już pełną świadomość