więc kolejka i że takie tu czekanie to nie jest żaden wyjątek. Przeciążenie trybunałów, niedostatki w liczbie sędziów, szacunek dla niezawisłości, obejmującej także planowanie terminów sądowych, to są wszystko rzeczy dobrze znane, a jednak przeczytałem te słowa z uczuciem przykrości, zaskoczenia i zgrozy. Sprawa zakatowania na śmierć warszawskiego maturzysty nie da się uśrednić, wtłoczyć w ramy statystyki z napadami czy złodziejstwami, ustawić w rządku. Jest bolesną raną społeczną, dziesięcioletnią, dramatyczną zaległością wymiaru sprawiedliwości. Myślałem zawsze, że mimo rutyny, na którą wydany jest każdy zawód, sędzia, obywatel przecież, zachowuje wrażliwość na uczucia i pragnienia społeczne, a są one w tym przypadku takie