kilku tygodni, jeśli nie prędzej. Zapadła więc decyzja natychmiastowego powrotu do Krakowa - w ciężkich chwilach lepiej być z bliskimi. Już następnego dnia rano wsiadłyśmy do pociągu idącego z Zakopanego do Krakowa. Ruch był normalny, nic nie wskazywało, by w pobliżu działo się coś nadzwyczajnego. Jednakże na Obidowej dały się słyszeć dalekie pomruki - czyżby kanonada dział? W Chabówce już nie ulegało wątpliwości, że front jest niedaleko. Na stacji popłoch, oddziały wojskowe wyraźnie zdezorientowane, policja biegająca po torach. Kolejarze informowali, że żaden pociąg nie odejdzie na północ. Wojsko wyrzuciło nas z wagonów, a na nasze miejsca runęła gromada spanikowanych cywilów niemieckich i wojska