na twarzy czerwona, z mokrymi jeszcze rękoma, pachnąca potem i pomyjami. Słomka zadreptał koło niej.<br>- Stefka!<br>- Czego? - burknęła niechętnie.<br>- Przyjdź do mnie za dziesięć minut. Na górę.<br>- Ale! Jeszcze czego? Dosyć tego dobrego. Już w całym hotelu wycierają sobie mną gęby.<br>- Głupia jesteś. Zazdroszczą ci. - Właśnie! Jest czego?<br>- Pończochy ci dam.<br>&lt;page nr=148&gt; Spojrzała niedowierzająco. - Da pan?<br>- Prawdziwe francuskie. Przychodź za dziesięć minut. - Jedwabne?<br>- A jakie?<br>Zastanowiła się chwilę.<br>- Niech będzie - odpowiedziała wolno. - Ale jak się mój narzeczony dowie...<br>Chłopiec Stefki przed kilku zaledwie tygodniami wrócił z robót w Niemczech i pracował w cementowni w Białej.<br>- Głupia jesteś - mruknął. - Po co się ma