Adamiak. To była dla mnie dobra szkoła. Kilku moich znajomych miało wtedy podobne, parateatralne zainteresowania. Dlatego zdawali bez skutku do szkoły teatralnej. Mnie udało się za pierwszym razem. Można powiedzieć, że na PWST dostałem się niejako z powodu presji społecznej.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;- Kiedy zaczęła się Pana przygoda z piosenką francuską?&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;O, to dawne czasy. Jeszcze w szkole teatralnej jeden z wykładowców - Jerzy Bielunas robił ze studentami spektakl oparty na piosenkach Brassensa. Już wtedy czułem, że złapałem bakcyla. Francja, jej literatura, muzyka, zawsze mnie fascynowała. A później wszystko potoczyło się już gładko. Wyróżnienia, nagrody na przeglądach piosenki aktorskiej i francuskiej. Zdecydowałem się, by kontynuować ten