żeby groziło mu wystąpienie z brzegów. W razie czego jedna<br>czy druga potrafiły temu w porę zapobiec, tak że wspomnienie tego<br>kakao, niewinne przecież, nie pojawiło się nigdy między nami. W tej ich<br>serdeczności, mimo że wylewnej, uniesionej, tkliwej, a czasami jakby<br>rozżalonej, zawsze wyczuwałem jakiś rodzaj skrępowania, którego nigdy<br>dawniej nie zauważałem, nawet gdy jeszcze chodziły w mojej obecności<br>nie całkiem rozbudzone, ziewające, rozczochrane, prześwitując ciałami<br>przez nocne koszule, z piersiami wychylającymi im się spod tych koszul<br>przez szerokie dekolty czy kiedy przytulały moją głowę do tych piersi w<br>tangu.<br> To ich skrępowanie z początku ledwo co uchwytne, a nawet