pełną spustoszeń, która tak żywo przypominała mi...<br>wszelkie udręki... na tak długo stała się dla mnie obliczem<br>tragicznego geniusza, pisarza i myśliciela.<br> A jakim zrządzeniem mi go przypominała, skoro nie został po nim<br>ani jeden autentyczny wizerunek!<br> Nawet czaszka w jakichś laboratoriach przepadła, bo interesowali<br>się nim, kiedy go już dawno wśród żywych nie było...<br> I zdecydowałem się na to, co mnie kusiło nieodparcie.<br> - Wiesz, skoro trafiła nam się taka godzina szczerości... -<br>powiedziałem kładąc wszystko na jedną kartę.<br> - Chciałbym ci coś wyznać...<br> Chodzi o markiza de Sade...<br> - Kogo? - zamrugał oczami.<br> - Zaszczutego człowieka, markiza de Sade.<br> Zaszczutego pisarza...<br> - Daruj - odparł.<br> - Wiem, kto