jako o częstości wielokrotnej, a drgania są zdegenerowane). W przypadku n-krotnej częstości &lt;gap&gt; związane z nią n drgań normalnych daje wkład do energii oscylacyjnej, równy &lt;gap&gt; , gdzie &lt;gap&gt; . Tę wartość energii można uzyskać na różne sposoby, zatem odpowiedni poziom oscylacyjny jest zdegenerowany &lt;gap&gt;. W praktyce spotyka się częstości dwu- i trzykrotne, dla których degeneracje poziomów wynoszą odpowiednio v+1 oraz 1 2(v+1)(v+2).<br><br>Rys. 4.16. Schemat rezonansu Fermiego w cząsteczce &lt;gap&gt;<br><br>W dużych cząsteczkach ze wzrostem liczby drgań normalnych rośnie prawdopodobieństwo wystąpienia przypadkowej zbieżności energii dwóch drgań. Gdy są to drgania o tej samej symetrii, wówczas wzajemnie wpływają na siebie, co