swoim niepotrzebnym biegiem.<br>Rozejrzał się za działem poezji. Ceny poetyckich tomików były minimalne. "Pięć deka słoniny" - usprawiedliwiał się niejednokrotnie przed matką, gdy wytropiła nowy nabytek. Na dobrą sprawę, cienkie książeczki można było mierzyć raczej kartoflaną miarą. Za trzy złote, zamiast kilograma kartofli, zdarzało mu się kupić Leśmiana czy Balińskiego. "Pięć deka słoniny, ho! ho! słonina sto sześćdziesiąt złotych kilogram" - wzdychała matka z okazji takich literackich dyskusji.<br>Jerzy wolno, by ochłonąć i wydyszeć bieg, przesuwał ręką po grzbietach książek. Cieńsze, na których nie starczyło miejsca na tytuł, wysuwał, by spenetrować okładkę. Wsuwał je potem zrezygnowanym gestem: nie było nic nowego. W pewnej