bowiem wyzwanie światu, burzył ustalony ład boskiego kosmosu. Ale Kościół nie zawsze zdawał sobie sprawę, że porządek społeczny dany w doświadczeniu historycznym z królem z łaski bożej nie wiele ma wspólnego z ładem bożym. A zatem, że buntownik romantyczny mimo często satanicznej retoryki i kostiumu bywał burzycielem ustalonego nieporządku, burzycielem despotycznego ucisku i niewoli. W polskim romantyzmie przekonanie, że walka o wyjarzmienie ojczyzny jest zgodna z wolą Bożą utrzymywało mimo wystąpień hierarchii kościelnej (Bulla Grzegorza XVI) głęboką więź Kościołem. Więź ta nigdy nie została całkowicie zerwana choć nie brakowało buńczucznych eksklamacji ("Polsko twoja zguba w Rzymie").<br> Wywodząca się z ducha pozytywistycznego