twórczej, jedynej dostępnej mu boskości.<br>7. Człowiek dla człowieka, nie znający żadnej wyższej instancji.<br>8. Człowiek dynamizowany ludźmi, nimi wywyższony, spotęgowany&lt;/&gt; (Dz II 11).<br>A oto słynne cztery tezy o młodości i piękności:<br>&lt;q&gt;Pierwsza: Młodość to Niższość.<br>Druga: Młodość to Piękność.<br>Trzecia (jakże ekscytująca): A więc Piękność to Niższość.<br>Czwarta (dialektyczna): Człowiek jest rozpięty między Bogiem, a Młodym&lt;/&gt;<br>(Dz IV 119).<br>Z tych przeświadczeń nie złoży się żadna filozofia, o czym Gombrowicz doskonale wiedział: "Nic nadzwyczajnego, taka sobie myśl... - powiadał - a dla mnie jakaż lampa rozświetlająca" (Dz IV 122). Dla mnie! Dla mnie, artysty. Jeśli bowiem uściślić, uporządkować Gombrowiczowskie przeświadczenia, zaraz