przy zachowaniu <br>ich indywidualnych cech jest możliwa w 'nicości absolutnej', która nie jest <br>"zasadą ograniczania" w sensie fundamentu. W takim ujęciu paradoks nie jest <br>momentem ruchu dialektycznego, jak to postuluje Tadeusz Płużański. Według <br>Płużańskiego prawa dialektyki stosowane do układów statycznych zmieniają się <br>w prawa paradoksu, i odwrotnie. Tak więc, synteza dialektyczna Hegla jest <br>jednością przeciwieństw rozpatrywanych w ruchu, a synteza paradoksowa jest <br>jednością przeciwieństw w bezruchu. Płużański traktuje filozofię paradoksu <br>jako 'filozofię momentu' przeciwstawioną 'filozofii totalności', co nie zmienia <br>faktu, iż "moment opisywany przez nią i wyniesiony do rangi Absolutu, jest <br>jedynie momentem dialektycznym, funkcjonującym wraz z ciągłością jako para <br>przeciwieństw