1991), stosunkowo mało publikacji poświęconych jest <br>&lt;page nr=42&gt;<br>filozoficznym aspektom zen. Faure kwestionuje zasadność filozoficznej <br>interpretacji nauk mistrzów zen, podkreślając konieczność analizy historycznego <br>oraz społecznego kontekstu, ze szczególnym uwzględnieniem rytualistycznego <br>charakteru nauk mistrzów zen. Według Faure'a teksty zen są <br>retoryczne w tym sensie, iż są odejściem od ontologicznego ujęcia prawdy <br>w kierunku dialogowej i performatywnej koncepcji. O ile dekonstrukcjonistyczne <br>podejście Faure'a do nauk mistrzów zen jest interesujące i nowatorskie, <br>o tyle niektóre jego wnioski są niewątpliwym uproszczeniem. Faure sugeruje <br>bowiem, że enigmatyczna struktura koanów jest wyrazem nie tyle dążenia do <br>prawdy, ile przejawem woli mocy (ang. will to power). Taka interpretacja <br>może być