zabarwiony czerwono, zgodnie z obyczajem mężatek, sprawiał wrażenie otwartej rany.<br>Istvan przypomniał sobie konających, trafionych w głowę przez snajpera, ale oni nie krzyczeli tak rozpaczliwie, gaśli cicho. Po pierwszej uldze, jaką odczuł wchodząc pod dach, teraz nie miał czym oddychać, dusił go cierpki zapach tlącego się nawozu pod glinianą kuchenką, dławiące perfumy i odór potu.<br>Bezradnie wracał do ambasady. Znał tutejsze obyczaje, niczego nie wolno przeprowadzać na siłę. Chora nie chce - jej prawo, rozporządza sobą. Żaden lekarz jej nie tknie, nie ma prawa, chyba że chora utraci przytomność, choć i wtedy jej wola nadal obowiązuje, jeśli została dobitnie wyrażona.<br>Obok auta