pracy?<br>Szczęsny tracił już czucie z głodu i mrozu. Słup ogłoszeniowy rozdymał się i kurczył. Czarne smugi na nim pisały, że niedobrze jest ze Szczęsnym.<br>- A idź pan do pioruna ze swoją ciekawością. Niczego już nie szukam!<br>Odwrócił się i pomaszerował, ale tamten za nim.<br>- No nie, po co zaraz do pioruna... Przecież ja chcę panu pomóc. Nie trzeba się opierać. Chodźmy, ja tu właśnie mieszkam. Wziął Szczęsnego pod ramię i zaprowadził do bramy.<br>Weszli do stróżówki. Żelazny piecyk buchał żarem i łóżko tam oszałamiało - łóżko czarne, wysokie jak karawan, z pasiastymi pierzynami.<br>- Napij się pan gorącego mleka. Ja tylko na chwilę