gdyż ponoć w naszej wsi, stojącej nad rzeką, przewiewnej na przestrzał, spało się najlepiej.<br> Wystarczało się przytulić do snopka, nie mówiąc o sianie, a natychmiast wchodziło się w sen jak w biały kamień.<br> Muzykanci, wiedząc o tym, nie chcieli spać w śródleśnej wsi, tylko przyszli do nas, żeby się wyspać do syta.<br> Nie mając co robić, boso, w portkach wdzianych na gołe ciało, wszedłem pod sad.<br> Z rodzących po raz drugi szczepów obrywałem wprost z ziemi bez jednej skazy jabłka.<br> Układałem je w koszyku wyścielonym słomą i znosząc do stodoły, zsypywałem do rozgrzebanego siana.<br> Sądziłem, że pod jesień ożenię się z Helą