pożogą,<br>Niech szczękiem spłynie,<br>Gnie się i łamie jak tarcza<br>Pod twoją złoconą nogą.<br><br>O, jeśli Jakuba schody<br>Wyściela gorące słowo<br>Aż do &lt;orig&gt;niebiosów&lt;/&gt; -<br>Zniszcz moje chłody!<br>Zalewaj płomienną mową<br>Miarowy dźwięk mego głosu.<br><br>O, Pani Doskonałości!<br>Duszo i ciało z diamentu -<br>Mą słabość wzniosłą<br>Mieczem miłości<br>Przemierz i połam do szczętu,<br>Jak gałąź nazbyt wyrosłą.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;DOLOR ANTE LUCEM<br>(z Aleksandra Błoka)&lt;/&gt;<br><br>W zachodu krwawych, ostatnich promieniach,<br>Pragnący śmierci, nie czekam już na nic.<br>I znów dzień wstaje, brzask bije z otchłani,<br>Powraca męka codzienna istnienia.<br><br>Chciałem zło rzucić i dobro zostawić,<br>Poznałem śmierci trwogę i nadzieję -<br>I znów powracam, by patrzeć