hipopotama. Drugie ograniczenie jest nawet bardziej kłopotliwe i trudniejsze do oszacowania. Większość zębów i kostek trafiających dziś do osadów przeszło przez czyjeś jelita. Pochodzą z odchodów czy wypluwek ssaczych i ptasich dapieżników. Inaczej było w epoce panowania gadów. Uważa się, iż w ich przewodzie pokarmowym kości i zęby ulegały strawieniu do szczętu. W osadach z tych epok występują więc tylko kości padłych osobników. Tym objaśnia się stosunkowe ubóstwo szkieletów i kości zwierząt średnich rozmiarów w zespołach dinozaurowych.<br>Na razie poprzestać więc wypada na liczeniu gatunków, a nnie osobników (ryc. 16.9). Do <br>&lt;page nr=408&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>końca kredy żaden z gatunków ssaków nie miał zębów długości