całej Polski, żądał od nich Napoleon zarazem świadczeń w ludziach, gotówce i zasobach naturalnych.<br>Między innymi kazał sobie płacić za uzbrojenie armii polskiej i za sól skonfiskowaną w rządowych magazynach. Kilkunastu swym marszałkom i generałom poczynił donacje z polskich dóbr narodowych (tak zaczęto nazywać w XIX w., na wzór francuski, dobra będące własnością państwa). Donacje umniejszyły dochód skarbowy z tych dóbr o 20%. Zgłosił też Napoleon pretensje do wierzytelności pruskich ulokowanych na hipotekach dóbr ziemskich w Księstwie, przejąwszy te sumy na własność, niby zdobycz wojenną, od rządu berlińskiego. Rokowania w tej sprawie z pełnomocnikami polskimi toczyły się w Bajonnie w 1808 r