kojarzył się z nowym porządkiem politycznym i – jak się zdawało – spełniał rolę plenipotenta Aleksandra I. Jak się okazało, nie było potrzeby takiego wstawiennictwa. Carowi najwyraźniej odpowiadało powoływanie do władz wpływowych członków dawnej ekipy, być może dlatego, że wzmacniał w ten sposób pozory prawomocności nowego zaboru, który w istocie dokonał się na kongresie wiedeńskim. Temu celowi także miało służyć zachowanie głównego zrębu konstytucji Księstwa. Potocki przyjął skwapliwie propozycję współpracy, tym chętniej, że perspektywa utrzymania „urządzeń francuskich" odpowiadała jego przekonaniom. Wbrew Adamowi Jerzemu Czartoryskiemu, który proponował ustrój oparty na Konstytucji 3 maja, był zwolennikiem systemu „francusko-warszawskiego" – jak złośliwie