przewija się wyraźną linią przez cały rozwój taktyki wykorzystania załóg wywiadowczych. Bariera czasu okazuje się najtrudniejszą do pokonania szczególnie w okresach jakościowych przeobrażeń systemów uzbrojenia, zmian w sztuce operacyjnej i taktyce prowadzenia działań bojowych poszczególnych rodzajów sił zbrojnych i wojsk w interesie których jest ono prowadzone.<br>Taki właśnie skok jakościowy dokonał się w siłach zbrojnych poszczególnych państw po II wojnie światowej, kiedy wraz ze znacznym wzrostem siły ognia i manewrowości wojsk, musiała także wzrosnąć ruchliwość i dynamika prowadzenia działań bojowych. Odnosiło się wrażenie, że sam akt walki, akt oddziaływania na poszczególne cele uległ poważnemu skróceniu gdy tymczasem pole bitwy stawało się szersze