to zdanie: "Wśród burzy która mnie obaliła piszę płacząc pogodne poezje". W obliczu rzeczy prostych i elementarnych w życiu ludzkim, w obliczu cierpienia fizycznego i śmierci nie ma sensu bawić się w chowanego ze samym sobą. Ruina duchowa, która przypadła w udziale Europie, nie ominęła i nas, a raczej najpierw dokonała się w nas (pojmuj to jak chcesz, węziej czy szerzej), a tamto przyszło jako nieunikniony skutek. Szczęśliwy, kto tego o sobie nie może powiedzieć - ale przyznam się, że będę go podejrzewać o nieszczerość, albo zwątpię o jego samowiedzy. Tak, "poznaj samego siebie" jest dzisiaj trudniejsze może niż kiedykolwiek. Człowiek lubi wierzyć