niedawnego międzynarodowego sympozjum toksykologów klinicznych w Krakowie. W trakcie wieloletnich badań wypracował odpowiednie wyznaczniki, tak zwane biomarkery, i tak oto swe testy usystematyzował: <br>- biomarkery ekspozycji (wskaźniki, które określają ilościowo wchłonięty czynnik toksyczny, jego metabolity, względnie produkty jego interakcji z substancjami endogennymi - białka, DNA) <br>- biomarkery efektu (wskaźniki zmian w organizmie, które dokonały się w wyniku określonej ekspozycji na czynnik toksyczny) <br>- biomarkery wrażliwości (wskaźniki &lt;page nr=14&gt; wrodzonych lub nabytych zdolności organizmu do odpowiedzi na narażenie na specyficzne ksenobiotyki).<br>Owe biomarkery - co ważne - umożliwiają również odróżnianie zatruć. Informują, czy tlenek węgla w organizmie jest efektem wypalenia 40 papierosów, czy ma np. związek z pracą w koksochemii. Albo