me smutne płonie<br><br> Gdy biorę te skarby w dłonie<br><br> - wzdycha panna Sowa mową wiązaną w swoim "Memorandum". Skarbami do oglądania i do podziwiania są także kolorowe suche bukiety oraz widokówki; kwiaty wiją się na nich w girlandach, pucołowate amorki fruwają pod błękitem, wysypując z archanielskiej trąby fiołki serdecznych życzeń. Pani doktorowa pozwala oglądać te piękne pocztówki, dotykać kopert adresowanych ręką wielkiej pisarki. Co za niezwykłe przeżycie trzymać w ręku listy autorki Nad Niemnem i na życzenie pani Jadwigi odczytywać niektóre fragmenty.<br><br> Ta wiązanka, do której panna Julia Sowa zbierała "kwiaty uczuć", nie tylko daje świadectwo niezwykłej atmosfery domu Kunickich, ale jest