Opinia brzmiała: "buty użytkowane niezgodnie z przeznaczeniem". Po przeczytaniu tej notatki, znajomego trzeba było cucić. Wcześniej wrzeszczał: - A co? Zupę z nich gotowałem! I omdlał. Ale potem już nic nie było mu straszne. W końcu dopiął swego. Dostał nową parę. Od tamtego czasu obsesyjnie zbiera każdy paragon. Wiszą na gwoździu, dopóki nie wyrzuci na śmietnik kupionej rzeczy. <br>Podziwiam jego upór i każdego, kto wraca do sklepu z powodu wadliwego obuwia. Ja gubię paragony, kwity i nie lubię, gdy sprzedawca patrzy na mnie jak na oszusta. Finał jest taki, że zanoszę do szewca na własny rachunek odklejone podeszwy. Albo wściekam się, gdy patrzę