wsnuł do krainy półduchów i półciał.<br><br>Tam ukochał przestwornie mgłę - nierozeznawkę,<br>Co się na wznak - uśmiecha, a na klęczkach - ginie,<br>Albo się uwysmukla - podobna dziewczynie,<br>Która los w snach zgubiła, jak pustą zabawkę.<br><br>Mgła rzekła: "Ust mych przyszłość - z bzu się nie wyzwoli!<br>Prócz dreszczu - nie mam w kwiatach innego dorobku...<br>Kochaj mnie w mej pośmiertnej za grobem niedoli,<br>Bom bez niej - nie ta sama... Sprawdź mój czar, Śnigrobku!'' -<br><br>I rzekł na to Śnigrobek: "Niech nicość nam sprzyja!<br>Tak mi modro dziś z tobą!... Łzy - oddaj aniołom.<br>Wszelka radość jest w końcu tyleż, co niczyja...<br>W urojonych ogrodach znajdź mnie i