Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
w czasach Jana III Sobieskiego, czyli w ostatniej ćwierci wieku XVII. Gdyby przyjąć tok rozumowania Władysława Dziewanowskiego, to karabelę bojową (będącą bezsprzecznie karabelą!) trudno byłoby nazwać karabelą w dosłownym włoskim znaczeniu tego słowa.
Jeśli przyjrzymy się bliżej naszemu XVII-wiecznemu nazewnictwu szabel, to łatwo zauważymy, że nazwy wówczas używane są dosłownie bądź też pośrednio związane ze Wschodem. Po cóż miano by w takim razie stosować nazwę karabeli w jej włoskim czy zachodnim znaczeniu, a nie właśnie w orientalnym (tyle że nie w wersji Czesława Biernackiego)? Szabla węgierska to przecież naturalizowana na Węgrzech turecka szabla tamtejszej jazdy. Szabla węgiersko-polska to broń
w czasach Jana III Sobieskiego, czyli w ostatniej ćwierci wieku XVII. Gdyby przyjąć tok rozumowania Władysława Dziewanowskiego, to karabelę bojową (będącą bezsprzecznie karabelą!) trudno byłoby nazwać karabelą w dosłownym włoskim znaczeniu tego słowa.<br>Jeśli przyjrzymy się bliżej naszemu XVII-wiecznemu nazewnictwu szabel, to łatwo zauważymy, że nazwy wówczas używane są dosłownie bądź też pośrednio związane ze Wschodem. Po cóż miano by w takim razie stosować nazwę karabeli w jej włoskim czy zachodnim znaczeniu, a nie właśnie w orientalnym (tyle że nie w wersji Czesława Biernackiego)? Szabla węgierska to przecież naturalizowana na Węgrzech turecka szabla tamtejszej jazdy. Szabla węgiersko-polska to broń
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego